Pas protestës të së shtunës nga
opozita, për dreq se ç’mu kujtua subjekti i një filmi shqiptar me
titull: “Rrethit i Kujtesës”. Ngjarjet në atë film, zhvillohen në një
spital ushtarak gjerman, në Shqipërinë e pushtuar prej tyre në vitet
1943 – 1944. Komanda gjermane, në bashkëpunim me ekspertët psikiatër të
atij spitali, eksperimentonte për studime mjekësore e shkencore tortura
nga më çnjerëzore mbi robërit e luftës, (partizanët).
Ata, kryenin
prova laboratorike me krime monstruoze mbi ta, të cilët i izolonin nëpër
vënde të ngushta, duke i inkasuar në dhomëza të vogla metalike e të
mbyllura hermetikisht, duke lejuar vetëm qarkullimin e oksigjenit me
anën e ca tubave të holla që bënin të mundur mbijetesën e personave që
përdoreshin si kavie eksperimentale, me synimin për të parë rezultatet e
këtyre eksperimenteve.
Aty, i mbanin njerëzit me orë të tëra,
nën efektet e llahtarshme të ndriçimit me prozhektorë e drita tejet të
fuqishëm, me zhurma të forta sirenash dhe të akustikës, ashtu sikurse
edhe i vinin në gjumë me inxheksion, për ti marrë gjakun e trupit përmes
rrugëve intravenoze, të cilin e përdornin si transfuzion për
rikuperimin ushtarëve dhe oficerëve gjerman të plagosur brenda atij
spitali.
Mes tyre, ishte edhe një ish partizane, që në film e kishte
emrin Margarita Begolli, rolin kryesor të së cilës e luan me mjeshtëri
aktorja e mirënjohur e kinemasë shqiptare, Marjeta Ljarja. Qëllimi i
eksperimentit “mjekësor”, sipas mjekëve ushtarak gjerman, ishte të
arrinin rezultate konkrete nga një studim që ata kishin bërë, ku
pacientes ti fshihej përgjithmonë kujtesa.
Pra, personi që i
nënështrohej këtij eksperimenti monstruoz, të mos mbante mend asgjë nga e
kaluara. Përse e solla si shembull këtë rast…? Para disa muajsh,
policia ushtroi një kontroll të paligjshëm në mesnatë, në banesën e një
familjeje ku ndodheshin të vetëm në shtëpi atë e bir. Kontrolli ishte i
paligjshëm, sepse rasti nuk ishte në flagrancë.
Arsyeja i këtij kontrolli ishte ndalimi i
tyre, për shkak se ata kishin marrë pjesë në mënyrë të paligjshme në
një prej protestave që organizonte opozita e bashkuar. Atë e bir, u
mbajtën të ndaluar disa ditë në polici, dhe më pas u liruan.
Por ç’farë
ndodhi më pas kur ata u liruan nga policia…!? Komshijntë dhe banorët e
lagjes, kishin vënë re ndryshime të dukshme në sjelljen dhe veprimet e
tyre. Dikur, ata shoqëroheshin gjithmonë bashkë, nuk ndaheshin asnjëherë
nga njëri tjetri.
Bashkë punonin, bashkë i bënin blerjet në shitore,
bashkë dilnin në shëtitje, ndonjëherë, bashkë udhëtonin e shkonin për në
plazh në muajt e verës…
Pra, me një fjalë, i shikoje të qëndronin
bashkë gjithmonë. Pas vdekjes të nënës së djalit të mbetur jetim, babë e
bir ishin lidhur aq shumë me njëri tjetrin, sa nuk i shikoje asnjëherë
të ndarë, kudo ata shkonin.
Në lagje, njihen si njerëz të qetë, të mbarë
e të sjellshëm, madje shembullor dhe të respektuar, që bëjnë një jetë
të ndershme por të vështirë, për shkak të të ardhurave të pakta dhe
kushteve jo të mira ekonomike.
Ndaj për të gjitha këto arsye, ata
gëzojnë respektin dhe dashurinë e të gjithë banorëve. Mirëpo, për çfarë
përshkrova më sipër, lidhur me këtë marëdhënie atë e bir, sot, kjo
marëdhënie ka ndryshuar. Që nga koha kur ata u liruan pas ndalimit ku u
mbajtën disa ditë në polici, sot, nuk i shikon më në asnjë rast të vetëm
që të qëndrojnë bashkë, ashtu si më parë.
Madje, edhe kur dalin në
oborrin e pallatit e në rrugicat e lagjes, nuk i shikon asnjëherë pranë
njëri tjetrit, ashtu si dikur… Disa metra përpara ecën babai, e, pas
tij, disa metra i qëndron i biri, duke e ndjekur pas, dhe kështu
anasjelltas ditën tjetër.
Kohët e fundit, banorët e lagjes kanë
vënë re diçka ndryshe në sjelljen e tyre. Kanë vënë re se, kur ata dalin
nga banesa e tyre, i pari tani qëndron gjithmonë i biri, duke lënë pas
vetes, disa metra larg të atin, i cili e ndjek pas. Me këtë sjellje, i
biri demonstron superioritetin dhe mbase një lloj “pushteti” që ka ndaj
të atit.
Kjo lloj sjellje e ndryshuar në një marëdhënie atë e bir,
çuditërisht më risolli në vëmëndje sërish episodin e filmit “Rethi i
Kujtesës”, duke i bërë vetes pyetjen se: çfarë ka ndodhur në këtë rast,
çfarë e ka ndryshuar këtë marëdhënie mes babait dhe djalit jetim…!?
A ka
ndikuar ndonjë faktor i jashtëm që mund të konsiderohet si
“eksperiment” i aplikuar mbi ta dhe që ka sjellë këto ndryshime të
dukshme të sjelljes dhe deforimit në psiqikën e tyre….!? Në protestën e
opozitës të së shtunës, mes shumë të ndaluarve protestues, policia e
shtetit ka ndaluar edhe një djalë të ri, i rritur jetim. Ai quhet Bledar
Dule.
Bledari, është ndaluar nga policia e
shtetit duke shitur lule me karrocën e tij, pasi bulevardi ishte zbrazur
nga protestuesit. Ai ka qenë aty, jo si gjithë të tjerët për të
protestuar, por për të shfrytëzuar mundësinë e shitjes së luleve tek
njerëzit që ishin mbledhur para Kryeministrisë për të protestuar. Pra,
ka dalë për të nxjerrë bukën e gojës.
Ai djalë, në mënyrë instiktive dhe
krejt aksidentale është “përfshirë” në një protestë krejtësisht
paqësore, duke shitur lule për qytetarë të ndryshëm kalimtarë, pse jo
edhe për protestuesit, (nuk ka protestë më paqësore duke shitur lule…!).
Bledar Dule është një person nevojtar, një hallexhi, që, më shumë se
askush tjetër, nuk ka asnjë interes për të ditur qëllimin e atij tubimi
madhështor që organizonte opozita e bashkuar, ngase ai është një person
me aftësi të kufizuara, me një proces të vonë të të menduarit, të
vepruarit, të perceptuarit dhe të kuptuarit të gjërave.
Dikur, ai është
rritur jetim në Shtëpinë e Fëmijës “Zyber Hallulli” në Tiranë, i
braktisur që kur ishte foshnjë. Bledari, dhe shumë bledarë jetimë tashmë
në Shqipërinë e mjerë dhe të frikshme JETIME, sot është një ish fëmijë i
abuzuar, i keqtrajtuar që në embrion, që kur ka lindur dhe është
braktisur nga ata që e sollën në jetë.
Ai është i pambrojtur, i
pambështetur dhe i pambuluar nga politikat sociale të shtetit. I pa
trajtuar asnjëherë siç duhen trajtuar, ndihmuar dhe përkrahur jetimët,
ashtu siç edhe trajtohen në çdo vend të botës së qytetëruar, me
humanizëm, me dinjitet, në një shtet social dhe ligjor, funksional dhe
demokratik. Por, çfarë ka ndodhur dhe po ndodh sot me Bledarin dhe shumë
bledarë jetimë në vendin tonë…!?
Ka ndodhur një eksperiment kriminal me
natyrë të pastër genocidiste, si ajo që po shohim çdo ditë në Tiranë dhe
në të gjitha sheshet e Shqipërisë, ku, me të drejtë shumica e njerëzve
protestojnë për varfërinë, korrupsionin shtetëror dhe administrativ,
drogën, krimin e organizuar, shitblerjen e votave, nepotizimin,
klientelizmin qeveritar, papunësinë, varfërinë, mjerimin, padrejtësinë
sociale.
Protestohet në një shtet – policor që drejtohet nga një
gjeneral pa spaleta, i cili kapet gafil faqe mediave ndërkombëtare me
Lëndë Helmuese Luftarake (LHL), duke i’a hedhur popullit të pafajshëm
protestues, (vallë a ka lidhje (LHL) – ja e ministrit Lleshi me eksprimentet e mësipërme…!?).
Me Bledarin dhe bledarët jetimë, shteti i sotëm i (LHL) – ve ka
aplikuar dhe eksperimentuar metoda të paligjshme dhe antihumane,
praktika represive ndaj pjesës më të dobët të shoqërisë, duke i nxjerrë
këta jetimë jashtë sistemit shoqëror ku ata bëjnë pjesë, duke i
konsideruar si pjesë e tepërt të shoqërisë, si pjesë bezdisëse për një
klasë politike luksokrate, kryeneçe e fodulle, arrogante e të
papërgjegjshshme, të korruptuar dhe aspak të ndjeshme.
Ngase sot, edhe
pse qeverisë një forcë e majtë politike, kemi në krye një qeveri që nuk
ka lidhje me të varfërit dhe të pamundurit, e cila bezdiset prej tyre
dhe i urren ata, sepse ajo ka kohë që e ka humbur busullën e kohezionit
social.
Jetimi Bledar Dule, sot është viktima më autentike që akuzon me
forcën e dhimbjes së Migjenit, ngase ai dhe shumë bledarët jetimë,
përmes keqqeverisjes dhe arrogancës shtetërore, janë përdorë e keqërdorë
si kavie eksperimetale nga një pushtet kriminal, të cilit, mjerisht i
është nënshtruar në mënyrë të pavullnetshme dhe të pavetëdijshme, përmes
eksperimeteve të pafund që kanë të bëjnë me politika dhe praktika të
mohimit të së drejtës për të jetuar në kushte jo normale.
Jetimi Bledar Dule, që në momentin kur
lindi i braktisur nga prindërit dhe i është dorëzuar për edukim e
mirërritje institucioneve shtetërore, ai kurrë nuk e ka patur aksesin e
duhur për t’u trajtuar me përkujdesjen dhe vëmendjen e duhur, për një
edukim të shëndetshëm, për të marrë të gjitha shërbimet e nevojshme
cilësore nga stafet multidisplinare në qendrat rezidenciale shtetërore
ku ai është rritur.
Për këtë, flet fakti se sot, ai është një person i
pashkolluar mirë, i parehabilituar, me probleme të theksuara dhe
qartësisht të dallueshme të aspektit frenues në procesin psikomotor të
të menduarit dhe të vepruarit, edhe pse është një person mjaft paqësor,
shumë i qetë dhe aspak problematik. Por sot, ai është viktima më e
pafajshme që jeton në një vend pa shtet, pa institucione, pa humanizëm
dhe pa dinjitet.
Sepse ato kanë kohë që nuk ekzistojnë. Jetimi Bledar
Dule, sot është i papunë, i pastrehë, pa asnjë ndihmë ekonomike, dhe
jeton jashtë vëmendjes së strukturave përgjegjëse shtetërore të cilat,
qysh në krye të herës e kanë braktisur, e kanë neglizhuar sikur ai të
mos ketë ekzistuar asnjëherë në këtë vend.
Para dy vjetësh, ai dhe 40 të rinj e
familjarë jetimë, që dikur strehoheshin prej vitesh që nga fëmijëria në
konviktin e shkollës së mesme të Hoteleri Turizimit në kryeqytet, janë
nxjerrë me dhunë në rrugë të madhe nga policia e Bashkisë së Tiranës,
duke i lënë përgjithmonë të pastrehë dhe në mëshirë të fatit.
Atyre u
hoqën edhe ndihmën ekonomike prej 20 dollarësh në muaj si të papunë e të
pastrehë. Një pjesë prej këtyre jetimëve, përfshi edhe Bledarin, kanë
mjaft probleme shëndetësore, e në këto rrethana, duke mos gjetur asnjë
rrugëzgjidhje, u larguan përgjithmonë dhe e braktisën vendin si
azilkërkues në Francë.
Vetëm për këto arsye, ky vend i qytetërimit
perëndimor u hapi portat duke treguar humanizëm, i strehoi dhe i ka
pranuar si azilkërkues ekonomik këta të rinj jetim, duke treguar nga ana
tjetër Shqipërinë me gisht tek partnerët “euroskeptikë” në parlamentin
evropian, si një vend që shkel në mënyrë hapur dhe flagrante një nga të
Drejtat Themelore për Njeriun: të drejtën për të jetuar, të drejtën e
JETËS…! Por ç’ndodhi me jetimin Bledar Dule…!?
Duke qenë se sot, ai është një person me
aftësi ndryshe nga vërsnikët e tjerë jetim, është krejt i pa zot për të
vepruar dhe për të ngritur zërin e protestës, rrjedhimisht është edhe i
paaftë për tu orientuar e për të bërë atë që bënë jetimët e tjerë, të
largohet njëherë e përgjithmonë nga vendi që i mohon dinjitetin e jetës
dhe nuk i ofron asnjë mundësi.
Në këto rrethana, ai është një person
rrisku për tu margjinalizuar, jo vetëm për të rënë pre e situatave të
papritura nga krimi i rrugës me të cilin ai përballet çdo orë e çast,
por është i kërcënuar për t’u “eksperimentuar” nga fenomenet që
sipërpërmendëm, ashtu edhe nga dhuna e policisë së shtetit që drejton
gjenerali i (LHL) – ve, z. Sandër Lleshi.
Ndryshe nga jetimët e tjerë që
shkuan në Francë, jetimi Bledar Dule nuk di të bëj asnjë hap pas dhe
asnjë hap para. Ai qëndron në një vend, aty ku e kanë lënë abuzuesit e
tij permanent, sepse ngjason si dy pika uji me personazhin e filmit
“Rrethi i Kujtesës”.
Ai, ashtu si edhe Margarita Begolli në film,
Bledari ka të njëjtin fat tragjik: nuk di çfarë është bërë me të, si
kanë abuzuar në mënyrë sistematike mbi të institucionet tona, ngase nuk
mban mend asgjë nga e shkuara e tij. Dy vjet më parë, në qytetin e
Sarandës u gjet i vdekur jetimi Leonard Arapi, i cili jetonte si
endacak rrugëve, i braktisur nga shteti prej vite e vite me radhë.
Në
qytetin e Korçës, një tjetër jetim i quajtur Mirash Zefi, dergjet sot
në shtrat i paralizuar, jashtë çdo vëmendje dhe pa asnjë mbështetje, pa
asnjë përkrahje nga pushteti lokal.
Sot në Shqipëri, janë 31.000 fëmijë
jetim që ndodhen jashtë vëmendjes së strukturave të mbrojtjes dhe
përkujdesjes sociale. Janë me qindra djem e vajza jetimë në të gjithë
vendin që sot po vuajnë dramën e tyre qysh nga koha kur erdhën në jetë
dhe nuk po mund të gjejnë prehje në Atdheun e tyre JETIM!
Rastet i kemi
përditë në të gjitha mediat, në programet e tyre ku transmetohen pafund
fushata sensibilizuese për ndihmë e solidariteti ndaj tyre, a thua se
jetojmë në xhungël, në një Republikë pa shtet, pa institucione.
Pak ditë
më parë, policia e shtetit, gjatë një proteste, ngriti një alibi përmes
operacioneve të saj duke viktimizuar një jetim të pafajshëm, për ta
skeduar rastin si “histori suksesi” në axhendën e saj operacionale
kundër krimit dhe ruajtjes së rendit publik dhe kushtetues.
Ndërkohë, qeveria e Kryeministrit Rama
krihet e kapardiset, jetimët e vendit tonë përbuzen, neglizohen,
përjashtohen, dhunohen, keqtrajtohen dhe përdoren si “kavie
eksperimentale” në birucat e policisë të gjeneral Lleshit në
“Shqipërisë që Duam….!”.
No comments:
Post a Comment