- Fjala e mbajtur
me rastin e 85 vjetorit të lindjes se Evanthi Cikos -
I nderuar kryetar i shoqatës “TIRANA"!
Të nderuar pjesëmarrës, të ftuar në këtë përvjetor
jubilar!
Më
lejoni t’ju shpreh mirënjohjen e thellë, njëkohësisht edhe falenderimet më të
përzemërta për vlerësimin që i bëni sot, në këtë ditë të veçantë, njërës
prej figurave më të spikatura të jetës kryeqytetase të 50 viteve të fundit të
shekullit që lamë pas, Nënës tonë të shtrejntë, motrës së urtë dhe të
dhembshur, edukatores dhe mësueses së talentuar, personalitetes së
spikatur dhe veprimtares shoqërore, njërës prej trashëgimtares së denjë të
kulturës dhe arsimit shqiptar, Evanthi Ciko.
Me këtë emër të njohur nga të gjithë, dhe po aq të dashur nga të gjithë, personifikohet në mënyrë emblematike dhe unikale, filozofia e iluministëve përparimtarë, e njerëzve më të shquar humanistë të kombit tonë, siç është edhe misionarja e njerëzimit, e dhimbjes dhe e dashurisë, shënjtorja Nënë Tereza.
Jam
i bindur se, gjithkush nga ata që e kanë njohur Evanthi Cikon, ka
jetuar dhe punuar me të, e, që pa dyshim e ka ndjerë nga afër
përkujdesjen, këshillën e sinqertë, dorën e saj të ngrohtë, sot, do
të ngazëllehej e do të lumturohej kur do të mësonte se kjo grua e mençur dhe e
urtë, mbush në këtë ditë që jemi mbledh së bashku, plot 85 vjet, duke
qënë ende në mes nesh, po aq vitale, po aq frymëzuese dhe magjike,
si një shembull i shkëlqyer dhe pike e referimi për të gjithë ne
dhe brezat që do të vijnë.
Ne, ish-nxënësit dhe bashkëkohësit e saj, gëzojmë në këtë ditë së bashku, por, vlerësojmë e respektojmë punën dhe veprën e shkëlqyer të kësaj gruaje të admirueshme, sepse në personalitetin e saj është modeluar dhe mishëruar më së miri virtyti, morali i pastër, edukata e punës, personaliteti i njeriut me vlerë dhe pa bujë, toleranca dhe zemërgjërësia, që na bënë të kujtojmë dhe kuptojmë se më shumë se kurrë sot shoqëria shqiptare ka nevojë për shembuj të tillë.
Në udhën
85 vjeçare të jetës së kësaj figure sa të thjeshtë, aq edhe komplekse,
padyshim, shpalosen natyrshëm dhe ridimensionohen me tërë madhështinë, gjurmët
e një jete plotë dinamizëm, dhimbjesh e sakrifica, brengash por edhe optimizmi.
Pak kush si ajo, ka patur fatin të ketë përjetur emocionet e një pune
specifike që do ta bënte këtë misionare në pak vite aq të njohur dhe aq të
dashur për shumë gjenerata fëmijësh jetimë të rritur dhe edukuar prej saj, siç
ishin edhe Fëmijët e Shtëpisë së Fëmijës në Tiranë.
Unë, e kam shprehur
edhe herë të tjera, se vërtetë, koha kur Evanthi Ciko punoi si
drejtoreshë në këtë institucion, ishte relativisht jo e gjatë në raport me
vitet që kanë punuar edhe kolegë të tjerë si ajo, para dhe pas saj, por fryma
dhe filozofia që solli kjo misionare – reformatore në jetën e këtyre
institucioneve, la gjurmë të pashlyera së pari në memorien e atyre fëmijëve
që edhe sot e kësaj dite e kujtojnë me shumë respekt dhe dashuri,
edukatoren, nënën dhe drejtoreshën e tyre Evanthi Ciko.
Me ardhjen e saj në krye të Shtëpisë së Fëmijës në Tiranë, nën shëmbullin e filozofisë së saj, ky institucion u shndërrua nga ai i tipit të shkollave të Makarenkos, ku jeta bëhej në mënyrë kolektive dhe me shumë fëmijë në grup, në institucion modern e bashkëkohor.
U ngritën mjedise të këndshme që u përafroheshin
modeleve familjare. U ndërtuan të tjera marëdhënie midis personelit dhe
fëmijëve, marëdhënie të sinqeta të respektit dhe dashurisë reciproke, siç ndodh
natyrshëm mes prindërve dhe fëmijëve.Mund të cilësohen si raste të
rralla, që kjo grua fisnike, ashtu si edhe Persa Grabova,
Kristina Kumi apo Aneta Shuteriqi, të kenë patur një privilegj dhe status
të veçantë nga ato që kanë patur dhe kanë të gjitha nënat shqiptare në
përgjithësi.
Evanthi Ciko, sot njihet anembanë vendit jo vetëm si nëna e njërit prej figurave më të shquara të artit tonë muzikor, profesorit të nderuar Zhani Ciko dhe bijës së saj Keti, por më së shumti ajo njihet edhe si nëna e 268 fëmijëve jetimë që i rriti me shumë përkushtim e dashuri, i edukoi, i përgatiti dhe i nxorri në jetë si pjesëtarë të denjë të shoqërisë sonë.
Këto gjurmë, shihen dhe lexohen lehtë nga të gjithë ne, në
thinjat e saj që e kanë origjinën pikërisht tek ata fëmijë që kurrë nuk i
njohën prindërit e tyre, por që kjo grua fisnike dhe me zemër bujare,
bëri gjithçka që këta fëmijë të mos e ndjenin mungesën e tyre. Ndaj,
si një kompesim për gjithçka ajo ka bërë në jetën e saj, edhe Zoti e ka
shpërblyer dhe po e shpërblen duke e mbajtur gjithmonë midis nesh, të freskët,
ashtu si dikur, veçse sot, më e bardhë, më e bukur si asnjëherë tjetër…
Qofsh
përherë e lumtur dhe e gëzuar Nëna jonë, Edukatorja dhe Mësuesja jonë e
shtrejntë!
Jetë
të gjatë Drejtoresha e përjetshme e Jetimëve, Evanthi Ciko!
Zoti
të bekoftë ty edhe familjen tënde!
Me shumë respekt dhe dashuri,
No comments:
Post a Comment