Nga Ilir ÇUMANI*________
LYPSARIA, NJË KAMBANË ALARMI PËR TË GJITHË...!
“Është detyrë kushtetuese e të
gjitha shteteve demokratike në mbarë botën, e parashikuar kjo edhe në
marrëveshjet dhe Konventat Ndërkombëtare (sipas të Drejtës
Ndërkombëtare), që çdo qeveri t’ju asistojë grupeve të popullatës të riskuar
dhe në nevojë me programe sociale mbështetëse dhe plane masash konkrete,
për t’i shmangur nga shkalla e rrezikut qytetarët e tyre, me qëllim që ata të
mos jenë të privuar dhe të margjinalizuar, por të bëjnë një jetë të
dinjitetshme si të gjithë qytetarët e tjerë”.
Fenomeni
i lypsarisë është një fenomen shumë i debatuar në këto vitet e
tranzicionit shqiptar nga shumë aktorë institucional dhe
politikbërës, qeveritar dhe joqeveritar.
Trajektorja me shumë kurba, me ulje dhe ngritje që ka kaluar shoqëria shqiptare në këto 22 vjet, e shoqëruar edhe nga mungesa e planifikimit të politikave sociale mbështetëse për shtresat në nevojë, përfshirë familjet pa të ardhura dhe me shumë fëmijë, ka bërë të mundur lulëzimin dhe institucionalizimin e fenomenit të lypsarisë, që është një plagë e rëndë sociale dhe një problem shumë kompleks për shoqëritë e konsumit që kalojnë nga njëri sistem në një sistem tjetër.
Sigurisht, fëmijët që vijnë nga familjet e varfëra dhe me status të dobët social, romët, fëmijët jetimë dhe ata pa kujdesin prindëror, kanë qenë dhe janë viktima të lypsarisë, si rezultat i abuzimit permanent të prindërve të tyre, apo tutorëve, të cilët i shfrytëzojnë maksimalisht, duke u shkaktuar këtyre fëmijëve një traumë të rëndë të aspektit psikoemocional, e për rrjedhojë edhe një rrezik potencial të shëndetit fizik dhe atij mendor.
Trajektorja me shumë kurba, me ulje dhe ngritje që ka kaluar shoqëria shqiptare në këto 22 vjet, e shoqëruar edhe nga mungesa e planifikimit të politikave sociale mbështetëse për shtresat në nevojë, përfshirë familjet pa të ardhura dhe me shumë fëmijë, ka bërë të mundur lulëzimin dhe institucionalizimin e fenomenit të lypsarisë, që është një plagë e rëndë sociale dhe një problem shumë kompleks për shoqëritë e konsumit që kalojnë nga njëri sistem në një sistem tjetër.
Sigurisht, fëmijët që vijnë nga familjet e varfëra dhe me status të dobët social, romët, fëmijët jetimë dhe ata pa kujdesin prindëror, kanë qenë dhe janë viktima të lypsarisë, si rezultat i abuzimit permanent të prindërve të tyre, apo tutorëve, të cilët i shfrytëzojnë maksimalisht, duke u shkaktuar këtyre fëmijëve një traumë të rëndë të aspektit psikoemocional, e për rrjedhojë edhe një rrezik potencial të shëndetit fizik dhe atij mendor.
Edhe
pse janë bërë shumë përpjekje për të minimizuar dhe parandaluar këtë
fenomen me anë të masave të marra nga qeveria dhe aktorët joqeveritarë (OJF),
ku janë realizuar me dhjetra e dhjetra tryeza të rrumbullakëta nga
institucionet e pushtetit lokal dhe atij qendror, ku nuk ka munguar edhe
prezenca dhe ekspertiza e institucioneve të huaja, rezultatet janë të
papërfillshme, madje do të thosha se janë dëshpëruese.
Kurrë ndonjëherë Shqipëria, dhe veçanërisht qytetet e mëdha urbane si: Tirana, Durrësi, Elbasani, Shkodra, Fieri, Berati, etj, nuk ka njohur një fluks dhe dyndje migratore të fenomenit të lypsarisë sa në këto 2 -3 vitet e fundit. Grup-targeti më i madh në numër i lypsarisë janë fëmijët e mitur nga komuniteti rom, fëmijët jetimë dhe të moshuarit e braktisur të moshës së tretë, të braktisur nga të afërmit e tyre dhe pa asnjë të ardhur apo pension pleqërie, si edhe invalidët.
Kjo panoramë e dhimbshme migjeniane, me objekt shtresat më të pambrojtura të shoqërisë, flet qartë për sfondin gri social në të cilën ndodhet dhe prezantohet sot Shqipëria, anëtare me të drejta të plota në NATO dhe vend aspirant i BE – së.
Kurrë ndonjëherë Shqipëria, dhe veçanërisht qytetet e mëdha urbane si: Tirana, Durrësi, Elbasani, Shkodra, Fieri, Berati, etj, nuk ka njohur një fluks dhe dyndje migratore të fenomenit të lypsarisë sa në këto 2 -3 vitet e fundit. Grup-targeti më i madh në numër i lypsarisë janë fëmijët e mitur nga komuniteti rom, fëmijët jetimë dhe të moshuarit e braktisur të moshës së tretë, të braktisur nga të afërmit e tyre dhe pa asnjë të ardhur apo pension pleqërie, si edhe invalidët.
Kjo panoramë e dhimbshme migjeniane, me objekt shtresat më të pambrojtura të shoqërisë, flet qartë për sfondin gri social në të cilën ndodhet dhe prezantohet sot Shqipëria, anëtare me të drejta të plota në NATO dhe vend aspirant i BE – së.
Kohët
e fundit, numri i fëmijëve të mitur që lypin ka ardhur duke u rritur
dita ditës. Lokalet e shumta të kryeqytetit në këto muajt e nxehtë të verës
janë “pushtuar” nga armata e madhe e “ushtrisë” së lypsarëve të të gjitha
kategorive. Situata duket se është jashtë kontrollit dhe ka marrë përmasa
serioze.
Piksëpari, ky fakt duhet të alarmojë institucionet përgjegjëse shtetërore për të ndërhyrë me masa konkrete, duke përdorur mekanizmat ligjorë dhe administrativ, dhe për të frenuar e parandaluar fluksin në rritje të lypsave, veçanërisht në qytetet e mëdha urbane.
Problemet e mëdha sociale që po kalon sot shoqëria shqiptare, si papunësia, varfëria, divorcet, emigracioni, shtuar këtu edhe efektet e ndjeshme të krizës ekonomike globale ku vendi ynë assesi nuk mund të përjashtohet, kanë shtuar edhe arsyet e krizës brenda bërthamës familjare.
Si rezultat i kësaj, është rritur shkalla e konfliktualitetit, e dhunës dhe e destruktivitetit të familjes. Në shumë raste, këto konflikte kanë përfunduar me krime të rënda dhe humbje jete të njërit apo të dy bashkëshortëve, duke i lënë këta fëmijë në mëshirë të fatit. Ky është kontigjenti më i riskuar dhe më i përdorur për lypsari nga të afërmit dhe tutorët e këtyre fëmijëve që kanë humbur kujdesin prindëror.
Piksëpari, ky fakt duhet të alarmojë institucionet përgjegjëse shtetërore për të ndërhyrë me masa konkrete, duke përdorur mekanizmat ligjorë dhe administrativ, dhe për të frenuar e parandaluar fluksin në rritje të lypsave, veçanërisht në qytetet e mëdha urbane.
Problemet e mëdha sociale që po kalon sot shoqëria shqiptare, si papunësia, varfëria, divorcet, emigracioni, shtuar këtu edhe efektet e ndjeshme të krizës ekonomike globale ku vendi ynë assesi nuk mund të përjashtohet, kanë shtuar edhe arsyet e krizës brenda bërthamës familjare.
Si rezultat i kësaj, është rritur shkalla e konfliktualitetit, e dhunës dhe e destruktivitetit të familjes. Në shumë raste, këto konflikte kanë përfunduar me krime të rënda dhe humbje jete të njërit apo të dy bashkëshortëve, duke i lënë këta fëmijë në mëshirë të fatit. Ky është kontigjenti më i riskuar dhe më i përdorur për lypsari nga të afërmit dhe tutorët e këtyre fëmijëve që kanë humbur kujdesin prindëror.
Statistikat
janë tronditëse. 700.000 deri në 1.000.000 persona janë aktualisht në një
varfëri ekstreme për shkak të krizës e papunësisë. Nga 700.000 shqiptarë që
kanë nevojë për asistencë, 184.000 janë fëmijë në nevojë, 31.000 prej të cilëve
janë fëmijë jetimë. Mbi 2/3 e kësaj moshe përballen me ekstremin e përpjekjeve
raskapitëse për mbijetesën. Por, më të prekurit nga ky ekstrem varfërie e
përpjekjesh mbeten fëmijët jetimë.
Një pjesë shumë e vogël e tyre marrin asistencë sociale. Kjo asistencë që garantohet nga shteti mbulon vetëm 5 % të nevojave minimale të jetës së tyre. Nga 31.000 fëmijë jetimë në mbarë vendin, vetëm 400 prej tyre trajtohen në 9 qendra rezidenciale shtetërore dhe 360 të tjerë në 16 qendra private (OJF). 100.000 persona janë me aftësi të kufizuara, mes të cilëve, një numër i madh jetimësh gjenden në të njetën situatë varfërie e përpjekjesh për mbijetesë.
Një pjesë shumë e vogël e tyre marrin asistencë sociale. Kjo asistencë që garantohet nga shteti mbulon vetëm 5 % të nevojave minimale të jetës së tyre. Nga 31.000 fëmijë jetimë në mbarë vendin, vetëm 400 prej tyre trajtohen në 9 qendra rezidenciale shtetërore dhe 360 të tjerë në 16 qendra private (OJF). 100.000 persona janë me aftësi të kufizuara, mes të cilëve, një numër i madh jetimësh gjenden në të njetën situatë varfërie e përpjekjesh për mbijetesë.
Pjesa
më e madhe e kontigjentit të lypsarisë, janë fëmijët dhe të
moshuarit e braktisur, endacakë të kequshqyer. Një pjesë e tyre sot
vuajnë nga sëmundjet e gojës, ezofagut, stomakut, zorrës së hollë, mëlçisë,
fshikëzës së tëmthit dhe pankreasit, që në disa raste të çojnë në
MALABSORBIM (keqthithjen e ushqimeve). Nën ndikimin edhe të mungesës së
ushqyerjes, me kalimin e kohës, kjo degjeneron në kequshqyerjen e
organizmit që në gjuhën mjekësore quhet MALNUTRICION.
Është një kambanë alarmi për institucionet e shtetit shqiptarë, veçanërisht për Ministrinë e Shëndetësisë dhe Ministrinë e Punës dhe të Çështjeve Sociale që, nëpërmjet zyrave rajonale të tyre, të marrin të gjitha masat e duhura për të shpëtuar nga kthetrat e sëmundjes këta fëmijë të abuzuar, por edhe të moshuarit e braktisur – endacakë që janë kontigjent i lypsarisë për shkak të varfërisë ekstreme, urisë dhe pamundësisë së ushqyerjes.
Është një kambanë alarmi për institucionet e shtetit shqiptarë, veçanërisht për Ministrinë e Shëndetësisë dhe Ministrinë e Punës dhe të Çështjeve Sociale që, nëpërmjet zyrave rajonale të tyre, të marrin të gjitha masat e duhura për të shpëtuar nga kthetrat e sëmundjes këta fëmijë të abuzuar, por edhe të moshuarit e braktisur – endacakë që janë kontigjent i lypsarisë për shkak të varfërisë ekstreme, urisë dhe pamundësisë së ushqyerjes.
Nuk
është turp për asnjë shtet, sado i fuqishëm të jetë ai, që në situata të tilla
ku vihet re një krizë e thellë ekonomike dhe sociale që rrezikon jetën e
qytetarëve të varfër dhe të pamundur, të ngrejë pse jo
Është
detyrë kushtetuese e të gjitha shteteve demokratike në mbarë botën, e
parashikuar kjo edhe në marrëveshjet dhe Konventat Ndërkombëtare (sipas
të Drejtës Ndërkombëtare), që çdo qeveri t’ju asistojë grupeve të
popullatës të riskuar dhe në nevojë me programe sociale mbështetëse dhe
plane masash konkrete, për t’i shmangur nga shkalla e rrezikut qytetarët e
tyre, me qëllim që ata të mos jenë të privuar dhe të margjinalizuar, por të
bëjnë një jetë të dinjitetshme si të gjithë qytetarët e tjerë.
Instituti
Kombëtar i Integrimit të Jetimëve Shqiptarë, por edhe shumë aktorë serioz nga
shoqëria Civile që merren me mbrojtjen e të Drejtave të Fëmijëve, kanë bërë dhe
vazhdojnë të bëjnë një punë të vazhdueshme për të qenë sensibilizues
aktiv, kontribues dhe komplementarë në përpjekjet e përbashkëta edhe me
institucionet shtetërore, për të gjetur rrugët dhe mekanizmat efikase për
zbutjen dhe parandalimin e këtij fenomeni.
Por, fatkeqësisht deri tani, nuk është mundur arritja e një rezultati konkret. Edhe pse janë ndërmarrë herë pas herë operacione dhe fushata sporadike nga Ministria e Brendshme dhe pushteti lokal, për të larguar nga rruga këta lypës, situata është tepër e nderë dhe alarmante. Mendoj se nuk është kjo rruga e duhur për të minimizuar dhe për të shmangur njëherë e përgjithmonë këtë fenomen. Herë pas here, janë hartuar strategji në planin kombëtar dhe janë realizuar seminare e tryeza të rrumbullakëta që kanë kushtuar jo pak, por dhjetra e qindramijëra euro…
Më pas janë përgatitur raporte periodike dhe janë sinjalizuar institucionet përgjegjëse dhe institucionet politikbërëse dhe ato të ligjit zbatues, për të marrë të gjitha masat e duhura që fenomeni i lypsarisë të luftohet duke gjetur shkaqet e vërteta që e lindin dhe e sjellin këtë fenomen në mjedisin tonë, siç janë mungesa e planifikimit të politikave sociale mbështetëse për shtresat në nevojë, varfëria masive tek shtresat e gjëra të popullatës nëpër zonat rurale, të cilat me shpresën për t’iu shmangur s’kamjes dhe kthetrave të vdekjes nga uria, shpresojnë për një jetë më të mirë, duke vërshuar pa orientim në një migracion kaotik drejt qendrave urbane. Pra drejt Tiranës dhe qyteteve të tjera të Shqipërisë.
Por, fatkeqësisht deri tani, nuk është mundur arritja e një rezultati konkret. Edhe pse janë ndërmarrë herë pas herë operacione dhe fushata sporadike nga Ministria e Brendshme dhe pushteti lokal, për të larguar nga rruga këta lypës, situata është tepër e nderë dhe alarmante. Mendoj se nuk është kjo rruga e duhur për të minimizuar dhe për të shmangur njëherë e përgjithmonë këtë fenomen. Herë pas here, janë hartuar strategji në planin kombëtar dhe janë realizuar seminare e tryeza të rrumbullakëta që kanë kushtuar jo pak, por dhjetra e qindramijëra euro…
Më pas janë përgatitur raporte periodike dhe janë sinjalizuar institucionet përgjegjëse dhe institucionet politikbërëse dhe ato të ligjit zbatues, për të marrë të gjitha masat e duhura që fenomeni i lypsarisë të luftohet duke gjetur shkaqet e vërteta që e lindin dhe e sjellin këtë fenomen në mjedisin tonë, siç janë mungesa e planifikimit të politikave sociale mbështetëse për shtresat në nevojë, varfëria masive tek shtresat e gjëra të popullatës nëpër zonat rurale, të cilat me shpresën për t’iu shmangur s’kamjes dhe kthetrave të vdekjes nga uria, shpresojnë për një jetë më të mirë, duke vërshuar pa orientim në një migracion kaotik drejt qendrave urbane. Pra drejt Tiranës dhe qyteteve të tjera të Shqipërisë.
Ajo
që duhet të ndryshojë, ka të bëjë me ndërgjegjësimin dhe politikbërjen. Është i
domosdoshëm hartimi dhe zbatimi i programeve sociale nga bashkitë,
komunat, qarqet, të cilat problemet e mëdha sociale të shtresave në nevojë i
prekin nga afër dhe e kanë më të lehtë të identifikojnë rastet e riskut, me
qëllim për t’i shmangur nga kufiri i rrezikut duke u asistuar me programe
sociale mbështetëse dhe integruese.
Me një fjalë, puna me pushtetin lokal është kyçe dhe vendimtare për të ndryshuar dhe përmirësuar gjendjen sociale të grupeve shoqërore që janë në nevojë. Pra, do të thosha se vihet re mungesa e vullnetit politik e atyre njerëzve që kanë marrë votëbesimin e popullit dhe e shpërdorojnë votën e qytetarëve që i kanë votuar.
Me një fjalë, puna me pushtetin lokal është kyçe dhe vendimtare për të ndryshuar dhe përmirësuar gjendjen sociale të grupeve shoqërore që janë në nevojë. Pra, do të thosha se vihet re mungesa e vullnetit politik e atyre njerëzve që kanë marrë votëbesimin e popullit dhe e shpërdorojnë votën e qytetarëve që i kanë votuar.
Tiranë më 14 Gusht,
2012
VO. Komenti është botuar në gazetën "Panorama", datë 15.Gusht, 2012
__________________________________________________________
*Drejor i Përgjithshëm i
Institutit Kombëtar të Integrimit të Jetimëve Shqiptarë
No comments:
Post a Comment